အနားသတ္ ကမ္း

ငါတို႔ဟာ… အ၀ိဇၨာဟင္းလင္းျပင္ထဲက
အမႈန္အမႊား ၾကယ္ေလးေတြပါ
ဘ၀ရဲ႕ဆင္းရဲေတြကို အေၾကာက္အလန္႔မရွိ
သုခနဲ႔ ရႊန္းလက္ထြန္းလင္းခဲ့ခ်င္ၾကေတာ့
ဒုကၡေတြကပဲ ဖြဲ႔က်အံု႔ဆိုင္း မႈိင္းရီခဲ့…။

ငါတို႔က… မေအာင္ႏိုင္တဲ့ စာေမးပြဲကိုမွ
ဂုဏ္ထူးနဲ႔ ပထမရခ်င္ေနသူေတြေလ
အႏိုင္မရဖူးတဲ့ အိုနာေသေဘးကို အံတုရင္း
ေလာကဓံရဲ႕ ရယ္သံခ်ိဳေအာက္မွာ မိန္းေမာမိၾကေတာ့
မွတ္တိုင္မဲ့ လမ္းေပ်ာက္ခရီးသည္ေတြ ျဖစ္ခဲ့ၾက…။

ေနာက္ဘ၀အထိ အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ေစမယ့္
ဆႏၵေတြနဲ႔ ေရြးခ်ယ္မိုက္မွားမိခဲ့ၾက
ငါတို႔ကပဲ ဆုေတာင္းေတြ မွားခဲ့တာလား
ဆုေတာင္းေတြကပဲ ငါတို႔ကို မွားယြင္းသြားေစခဲ့တာလား
ဘယ္ေလာက္ဆိုးလိုက္တဲ့ မသိမႈလဲကြယ္…။

မသိလို႔မျပင္၊ မျပင္လို႔မသိ
စူးရွနက္ရႈိင္းတဲ့ အသိဥာဏ္ေတြနဲ႔
သံသရာ၀ဲဂယက္က ရုန္းထြက္လို႔
စုန္ၿပီးခဲ့တဲ့ ဘ၀ေပါင္းမ်ားစြာအတြက္
အဆန္လမ္းေလးခ်က္နဲ႔ ေခ်ဖ်က္ဖို႔ ၾကိဳးစားၾကမယ္ေလ…။

ကိေလသာမီးေတာက္ေတြရဲ႕ ေအးၿငိမ္းရာ
သံေယာဇဥ္အစြဲအလမ္းေတြရဲ႕ ျပတ္ၿငိမ္းရာ
ဒုကၡဆင္းရဲေတြရဲ႕ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းရာ
အႏႈိင္းမဲ့ အဆံုးသတ္ အၿငိမ္းဓာတ္တစ္ခုက
(ဟိုးေရွ႕မွာ…) ငါတို႔ကို ၾကိဳလင့္ေနေလရဲ႕ ...။

( က်မ ငယ္စဥ္ကေလးဘ၀တည္းက ေလးစားခဲ႔ရေသာ ၊ က်မ ရဲ႕ ငယ္ဆရာလဲ ျဖစ္ေသာ အဂၢမဟာေက်ာ္ သီလရွင္ဆရာေလး တစ္ပါးေရးတဲ႔ ကဗ်ာေလးပါ...။ႏွစ္သက္မိေသာ ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ျဖစ္လို႔ အားလံုးအတြက္ ျပန္လည္ မွ်ေ၀ေပးလိုက္ပါတယ္...။ )

ႏွင္းေဟမာ
7 JULY 2009