စိတ္ကူးေတာင္ပံခတ္သံမ်ား

ေနာင္လာမယ္႔ ၅ နွစ္မွာ....မိမိရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္စီးပြားေရးေလးတစ္ခုအျဖစ္  ဘာလုပ္ရင္ေကာင္းမလဲ ဆိုတာနဲ႔ ပတ္သတ္ျပီး က်မ အၾကိမ္ၾကိမ္စဥ္းစားမိပါတယ္ ...။ ေသခ်ာတာ တစ္ခုကေတာ႔ ကိုယ္႔ေျမကိုယ္႔ေရ မဟုတ္တဲ႔ မိဘနဲ႔ အေ၀းဆံုးအရပ္ကေန အျမန္ဆံုးစြန္႔ခြာခ်င္မိတဲ႔ က်မ အတြက္ ၊ ကိုယ္ပိုင္အခ်ိန္ေတြကို ေငြနဲ႔လဲလွယ္ျပီး အလုပ္ Pressure ေတြၾကားကေန ရုန္းထြက္ခ်င္္ခဲ႔တဲ႔ က်မအတြက္ ... မိမိႏိုင္ငံျပန္တဲ႔အခါ စီးပြားေရးတစ္ခုကို ေဇာက္ခ်လုပ္ကိုင္ဖို႔ဆိုတဲ႔ အေတြးက အျမဲလုိလိုရိွေနခဲ႔ပါတယ္ ။ အဲဒီလို ေတြးေတာရံုတင္မကပဲနဲ႔ က်မတို႔လို ဥာဏလုပ္သား (Knowledge Worker)ေတြအေနနဲ႔က မိမိတို႔ရဲ႕ အနာဂတ္အတြက္ ခ်မွတ္ထားတဲ႔ ရည္မွန္းခ်က္ေတြအတြက္  Knowledge ေတြအျမဲျဖည္႔ေနသင္႔ပါတယ္ ။ 

စီးပြားေရးလမ္းေၾကာင္းတစ္ခုေပၚက မိတ္ေဆြအေတာ္မ်ားမ်ားကို က်မ မိဘေတြကေန တစ္ဆင္႔ ၾကံဳၾကိဳက္သလို ၾကံဳၾကိဳက္သလိုေတာ႔ ေလ႔လာျဖစ္ခဲ႔ပါတယ္ ...။ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းတစ္ခုကို ထူေထာင္ေတာ႔မယ္႔ လူေတြအတြက္ သူမ်ားဆီက အၾကံဥာဏ္ေတာင္းခံျခင္းဆိုတဲ႔ Awareness (အသိ) ရဖို႔ကလည္း အေရးၾကီးတဲ႔အခ်က္တစ္ခုလို႔ ျမင္ပါတယ္ ...။

ေပးလာတဲ႔ အၾကံဥာဏ္ထဲကေနမွ ယူသင္႔ ပယ္သင္႔ဆိုတဲ႔အခ်က္ကိုေတာ႔ ကိုယ္႔ရဲ႕ အေနအထားေလးနဲ႔ Internalization လုပ္ယူသြားရပါမယ္ ...။အဲဒီ႔အတြက္ က်မ အေနနဲ႔ မိသားစုစီးပြားေရးလုပ္ငန္းထဲမွာပဲ အလြယ္တစ္ကူ အလိုက္သင္႔ေလး ၀င္သြားရမလား ..ဒါမွမဟုတ္ ... မိမိကိုယ္ပိုင္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္နဲ႔ပဲ မိသားစုလုပ္ငန္းနဲ႔ မတူေအာင္  ထိုးေဖာက္ၾကည္႔မလား ဆိုတာကို စဥ္းစားေနပါတယ္ ...။

ေဖေဖကေတာ႔ က်မကို  လူေပါင္းစံု စရိုက္ေပါင္းစံုနဲ႔ ေျပာဆိုလုပ္ကိုင္ရမဲ႔ အေရာင္းအ၀ယ္အလုပ္ကို လံုး၀အားမေပးခဲ႔သလို မိမိတက္တဲ႔ ပညာရပ္နဲ႔ပဲ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း ရပ္တည္ေစခ်င္ခဲ႔သူ ... ေမေမ ကေတာ႔ စီးပြားေရးနဲ႔ပတ္သတ္ျပီး အျမင္က်ယ္ျပန္႔သလို က်မကိုလဲ ပညာေရးကိစၥေလးေတြ အထိုက္အေလွ်ာက္ ျပီးေျမာက္တဲ႔အခါမွာ ေအာင္ျမင္တဲ႔ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္တစ္ေယာက္ ျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားေစခ်င္သူ ... ေနာက္ က်မ ရဲ႕အန္တီ ကေတာ႔ သူမကိုယ္တိုင္ အသက္ငယ္ငယ္ေလးနဲ႔ ေအာင္ျမင္ေနတဲ႔ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္တစ္ေယာက္ပီပီ က်မ ကိုလဲ ဒီမွာ ထိုက္သင္႔တဲ႔ လုပ္ငန္း အေတြ႔အၾကံဳေလး ေတြရလာတဲ႔အခါ  ျပန္လာျပီး မိသားစုစီးပြားေရးထဲကိုပဲ ဆြဲေခၚခ်င္ခဲ႔သူ .... ။

အဲလို ကိစၥရပ္ေလးေတြရဲ႕ေနာက္မွာေတာ႔ စိတ္ကူးယဥ္ဆန္ျပီး ၀ါသနာနဲ႔ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းကို ပူးတြဲျပီး ပံုေဖာ္ၾကည္႔ခ်င္ခဲ႔မိတဲ႔ က်မ အေတြးေတြကေတာ႔ မိသားစုနဲ႔ ဆန္႔က်င္ဘက္ျဖစ္ေနခဲ႔ျပန္တယ္ ...။ က်မ ရဲ႕ရည္ရြယ္ခ်က္က စီးပြားေရးလုပ္ငန္းတစ္ခုလုပ္တဲ႔အခါမွာ မိမိရဲ႕ အက်ဳိးအျမတ္နဲ႔ ေအာင္ျမင္မႈတစ္ခုအတြက္သာမကပဲ  မိမိ ရင္ထဲက ၀ါသနာရယ္ ၊ အမ်ားအေပၚမွာထားအပ္တဲ႔ ေစတနာရယ္ ကိုေပါင္းစပ္ျပီး အေကာင္အထည္ေဖာ္ၾကည္႔ခ်င္မိတယ္ ...။က်မ စာသင္ရတာကို အရမ္း

၀ါသနာပါ ပါတယ္ ...။

ဒီႏိုင္ငံကို ထြက္မလာခင္တုန္းက က်မ သံေယာဇဥ္ထားခဲ႔ရသမွ် အရာအားလံုးကို စြန္႔လႊတ္ခဲ႔ရတယ္ ...။ အစိုးရ၀န္ထမ္းဘ၀မွာ တက္လမ္းသိပ္မရိွလွေပမယ္႔ အေျခက်ေနတဲ႔ ေအးခ်မ္းတဲ႔ဘ၀တစ္ခုကိုေတာ႔ က်မ တစ္ကယ္မက္ေမာခဲ႔ပါတယ္ ...။ သို႔ေပမယ္႔လည္း တစ္ခုခုကို လိုခ်င္တဲ႔အခါတိုင္း တစ္ခုခုကို ေပးဆပ္ၾကရမယ္႔ က်မတို႔လူသားတိုင္းအတြက္ ဘယ္ေလာက္ပဲ သံေယာဇဥ္ရိွခဲ႔ပါေစ ..

စာသင္ရၾကားမႈ ၀ါသနာဘယ္ေလာက္ပဲ ၾကီးခဲ႔ပါေစ ဘ၀အတြက္ဆိုေတာ႔  စြန္လႊတ္ခဲ႔ရပါတယ္ ...။ ဒီဌါနကေန တကယ္ ထြက္ရေတာ႔မယ္ဆိုတဲ႔ အခ်ိန္မွာေတာ႔ က်မ ရဲ႕သင္ၾကားေရး စာအုပ္ေလးတစ္ခ်ဳိ႕ကို ျပန္အပ္ခဲ႔ရမွာ ၀မ္းနည္းသလိုလို ....  က်မ အခန္းထဲက ေျမျဖဴပံုးေလးတစ္ခ်ဳိ႕ကိုေငးၾကည္႔မိရင္း မ်က္ရည္၀ဲ၀ဲ နဲ႔ ငိုခ်င္သလိုလို ခံစားခဲ႔ရျပန္ပါတယ္ ...။ ကိုယ္႔ေသတၱာေလးကို ဖြင္႔ၾကည္႔မိျပန္ေတာ႔လည္း နက္ျပာေရာင္ ခ်ည္ခ်ိတ္ထမီေလးေတြနဲ႔ အျဖဴေရာင္ ရင္ဖံုးအက်ီေလးေတြကို ေငးေမာမိရင္း သက္ျပင္း အခါခါ ခ်မိျပန္တယ္ ...။ က်မ ဘယ္ေလာက္ပဲ တြယ္တာျမတ္ႏိုးခဲ႔ပါေစ ... သူမ်ားေတြရဲ႕ေနာက္မွာ မက်န္ရစ္ခဲ႔ခ်င္တဲ႔ ဆႏၵေတြက က်မရဲ႕ တကၠသိုလ္ဆရာမ ဆိုတဲ႔ ဘ၀တစ္ခုကို တြန္းလွန္ျပစ္ႏိုင္ခဲ႔ျပန္တယ္။ အဲဒီကတည္းကငါဘာကို၀ါသနာပါသလဲ ဆိုတာကို က်မေကာင္းေကာင္းသိခဲ႔ရတယ္ ...။

က်မ ေက်ာင္းသားဘ၀တုန္းက အရမ္းစားၾကိဳးစားလွတဲ႔ အထဲမွာမပါခဲ႔ေပမယ္႔ ကေလးေတြကို စာသင္ရေတာ႔မယ္႔မနက္ မတိုင္ခင္ ညစဥ္ညတိုင္း ၁နာ၇ီ ၂ နာရီေလာက္ထိ ၾကိဳးစားပမ္းစား စာၾကည္႔ျဖစ္ခဲ႔တယ္ ...။ သူတို႔တစ္ေတြ နားလည္ဖို႔အတြက္ ဘယ္လိုရႈေထာင္႔ကေန ရွင္းျပရမလဲဆိုတဲ႔ ေစတနာနဲ႔ ၄ ခ်ိန္ဆက္တိုက္ မက ပါးစပ္ကေန အျမွဳပ္ထြက္ေလာက္ေအာင္ထိ က်မ သင္ႏိုင္ခဲ႔တယ္ ...။

ေက်ာင္းသားဘ၀က မေက်ညက္ခဲ႔သမွ်စာေတြကို ၀ါရင္႔ဆရာ ဆရာမေတြဆီမွာ တစ္ကူးတစ္က သြားျပီး သူတို႔တစ္ေတြ ကုိယ္႔ဘသာရပ္မွာ ေကာင္းစြာေျဖႏိုင္ၾကပါေစဆိုတဲ႔ ဆႏၵေတြနဲ႔ အပင္ပမ္းခံခဲ႔ပါတယ္ ...။

က်မ ယေန႔ထိ သတိရမိတုန္းပဲ ...ပထမဆံုး ... က်မတို႔ ပိုစတင္ေတြခ်ေတာ႔ ... သူငယ္ခ်င္းေတြအားလံုးက မႏၳေလး ၊ မိတၳီလာ ၊ ေတာင္ငူ ၊ ျပည္ ၊ စတဲ႔ ေနရာေတြမွာ ၂ေယာက္တစ္တြဲ ၃ ေယာက္တစ္တြဲ က်ခဲ႔ၾကတယ္ ...။ က်မ နံမည္ကို ရွာမေတြ႔ေတာ႔ က်မလဲ ခ်ာခ်ာလည္ေနေအာင္ ရွာလိုက္တဲ႔အခါ .... ( ကရင္ျပည္နယ္ ၊ ဘားအံ ) ဆိုတဲ႔ေဒသတစ္ခုကို က်မ ေတြ႔လိုက္ရတယ္ ...။ ဘယ္ေန႔ဘယ္ရက္ အေရာက္သြားရမယ္ဆိုေတာ႔လည္း လိုအပ္တဲ႔ စာရြက္စာတမ္းေတြနဲ႔အတူ အိမ္ကိုေတာင္ မျပန္ႏိုင္ေတာ႔ပဲ ရန္ကုန္ထိမျဖစ္မေန သြားခဲ႔ရတယ္...။ ရန္ကုန္ကေန ေရႊစင္စၾကၤာ ကားနဲ႔အတူပဲဘာအံကို ေရာက္သြားတယ္ ...။ ၾကာအင္းေတာင္ ၊ ဇြဲကပင္ေတာင္ေတြ၀န္းရံကာဆီးေနတဲ႔ က်မတို႔ေက်ာင္းၾကီးဟာ ညိဳ႕ညိဳ႕မိႈင္းမိႈင္းနဲ႔ သာသာယာယာရိွခဲ႔သလို အေနၾကာလာေတာ႔လည္း ေက်ာင္းသံေယာဇဥ္ ၊ တပည္႔ေတြသံေယာဇဥ္ေတြနဲ႔အတူ အညာကိုေမ႔ျပီး က်မ အေတာ္ေလးေပ်ာ္ရႊင္ခဲ႔မိပါတယ္...။

“ျပတ္တုန္း လပ္တုန္း ၂၃ ” လို႔ က်မတို႔ ၀န္ထမ္းဘ၀က ေျပာေနက်စကားအတိုင္း တစ္ခါ တစ္ေလ ၂၃ရက္ေန႔ေတာင္ မေရာက္ေသးဘူး လက္ထဲမွာ တစ္ျပားမွ မက်န္ေတာ႔တဲ႔ ရက္စြဲတစ္ခ်ဳိ႕ကိုလည္း ျဖတ္သမ္းခဲ႔ရပါရဲ႕ ... း)

လစဥ္ မိဘဆီကေန ဖုန္းဆက္ျပီး ေမေမ ... ၅ ေသာင္းပို႔လိုက္ပါဦး ဒီတစ္လေတာ႔

၃ ေသာင္းေလာက္ဆိုရပါပီ ေမေမ ..ဆိုတဲ႔ တစ္လ တစ္မ်ဳိး မရိုးရတဲ႔ လက္ျဖန္႔မႈဘ၀ေတြမွာ ၾကာၾကာမခံႏိုင္ခဲ႔တဲ႔ က်မ ဆယ္တန္းေက်ာင္းသားေတြကို စာျပဖို႔ ၾကိဳးစားခဲ႔ရျပန္တယ္ ...။

အဲဒီအခ်ိန္ကေန စျပီး ညေန ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္တိုင္း ကရင္ျပည္နယ္ က ဆယ္တန္း ေဘာ္ဒါေဆာင္ေလးေတြမွာ ျမိဳ႕ခံေတြရဲ႕အကူအညီနဲ႔ ဆယ္တန္းျမန္မာစာနဲ႔ Physic၂ ဘာသာကို သင္ၾကားတဲ႔ဆရာမအလုပ္ကို ဆက္လုပ္ျဖစ္ခဲ႔ပါတယ္ ...။ အဲဒီေတာ႔မွ က်မ မွာပံုမွန္၀င္ေငြေလးေတြ ရလာျပီး အိမ္က လက္ျဖန္႔ေတာင္းရတဲ႔ဘ၀ကေန လြတ္ေျမာက္ခဲ႔ရတယ္ ...။

ဒီဘ၀ေတြမွာ ေနသားက်လာခဲ႔တဲ႔ က်မက စကားသံ ၀ဲ၀ဲေလးေတြနဲ႔ က်မ သိပ္ခ်စ္ခဲ႔ရတဲ႔ ဖားစည္ေျမက ကရင္လူမ်ဳိး ကေလးေလးေတြအေပၚမွာ တြယ္တာခဲ႔ရသလို ...ကေလးေတြဆီက ခ်စ္ခင္အားကိုးမႈ ေတြကိုလည္း အျပည္႔အ၀ ပိုင္ဆိုင္ခဲ႔ရရင္း ဘ၀ဟာ ကေလးေတြနဲ႔ပဲ ရွင္သန္တက္လာခဲ႔ရတယ္ ...။

မေမွ်ာ္လင္႔တဲ႔ မိုးဦးကာလတစ္ခုမွာေတာ႔ ဘယ္အရာမွမျမဲတဲ႔ သေဘာတရားအရ .. ေက်ာင္းအုပ္ဆရာမၾကီး ေဒါက္တာျဖိဳး က က်မကို သူ႔ရံုးခန္းထဲေခၚျပီးေတြ႔ခဲ႔တယ္ ...။ဆရာမ ကို တစ္ျခားေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းကေန နံမည္နဲ႔တပ္ျပီးေခၚထားတဲ႔အတြက္ လိုအပ္ခ်က္အရ မျဖစ္မေန ေျပာင္းေရႊ႕ရမယ္တဲ႔ ...။

က်မ ဘယ္လိုမွ ထင္မွတ္မထားခဲ႔တဲ႔အခ်ိန္ ...အားလံုးအေပၚမွာ သံေယာဇဥ္ျဖစ္ျပီး အေျခတက် ျဖစ္ေနတဲ႔အခ်ိန္မွာ အဲလိုလုပ္ရက္ေလျခင္းဆိုျပီး ဆရာမၾကီးရံုးခန္းထဲမွာပဲ ငိုခ်လိုက္မိတယ္ ...။

ဆရာမၾကီးက က်မကို သူတက္ႏိုင္ေသလာက္ ကူညီျပီး ေက်ာင္းရဲ႕လိုအပ္ခ်က္အရလို႔ အထက္ကို ဖုန္းဆက္ျပီး Request လုပ္ခဲ႔ေပမယ္႔ Training တစ္ခုကိုတက္ေရာက္ခဲ႔ရတဲ႔ ထဲမွာ က်မ ပါခဲ႔ဘူးတဲ႔အတြက္ ဘယ္လိုမွ လူစားလဲေပးလို႔လဲ မရခဲ႔ျပန္ပါဘူး ...။ က်မ ကို သံေယာဇဥ္ရိွခဲ႔တဲ႔ ဆရာမၾကီးကပဲ ကေလးေတြ စာေမးပြဲျပီးတဲ႔အထိ ျပန္ဆြဲထားေပးခဲ႔ပါတယ္ ...အဲဒီအတြက္ က်မ ေဒါက္တာျဖိဳး ကို ယေန႔ထိ ေက်းဇူးတင္ေနဆဲပါပဲ ...။ ေရႊဖားစည္ ရန္ကုန္ - ဘားအံ ကားေပၚကို က်မ မတက္ခင္မွာ က်မ သင္ခဲ႔ရတဲ႔ က်မ ေမဂ်ာက ကေလးေတြ ... ပထမႏွစ္ EC , EP က Meachanical Subject ကိုသင္ခဲ႔ရေတာ႔ အဲဒီ၂ ေမဂ်ာက ကေလးေလးေတြ .. ကရင္ေဘာ္ဒါေဆာင္က က်မရဲ႕ ဆယ္တန္း ကေလးေလးေတြ အားလံုး လိုက္ပို႔လိုက္ၾကတာ ဘားအံ ကားကြင္းတစ္ခုလံုး အဲဒီေန႔က အျဖဴနဲ႔ နက္ျပာေရာင္ ယူနီေဖာင္းေလးေတြနဲ႔ ေနရာယူသြားခဲ႔တယ္ ...။ယေန႔ထိ က်မရင္ထဲမွာ မွတ္မွတ္ရရရိွေနဆဲပဲ ...ဘာလိုလိုနဲ႔ ႏွစ္ေတြၾကာလာခဲ႔သလို က်မ တပည္႔ေလးေတြနဲ႔ ဒီကြ်န္းႏိုင္ငံေလးမွာ ယခုရက္ပိုင္းအတြင္း ျပန္လည္ ဆံုဆည္းခြင္႔ရခဲ႔ပါတယ္ ...။ အဲဒီအတြက္ .. က်မ ေက်နပ္ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ႔ရျပန္တယ္ ...။

ကရင္ျပည္နယ္ကို အျပီးတိုင္ႏႈတ္ဆက္ခဲ႔ရတဲ႔ အဲဒီညမွာ ...ဘားအံ-ရန္ကုန္ ကားလမ္းတစ္ေလွ်ာက္လံုး က်မ ေကာင္းေကာင္းအိပ္စက္လို႔မရခဲ႔ပါဘူး ...။ေနာင္တစ္ခ်ိန္က်ရင္ က်မ ၀ါသနာအရမ္းပါတဲ႔ စာသင္ၾကားေရးအလုပ္တစ္ခုကိုေတာ႔ ေဇာက္ခ်ျပီး လုပ္ဦးမယ္ ..ဆိုတဲ႔ ဆႏၵတစ္ခုကပါ အဲဒီေန႔က စျပီး ရင္ထဲမွာကိန္းေအာင္းလာခဲ႔တယ္ ထင္ပါရဲ႕ ...။

စိတ္လိုလက္ရ နဲ႔ စိတ္ကူးယဥ္ၾကည္႔လိုက္မိတိုင္း ရာသီဥတုေကာင္းတဲ႔ ျမိဳ႕ေလးတစ္ျမိဳ႕ေလာက္မွာ က်မ တစ္ပိုင္တစ္ႏိုင္ျဖစ္ေစမယ္႔ ပညာေရးေဘာ္ဒါေဆာင္ေလး တစ္ခုကို ထူေထာင္ခ်င္မိပါတယ္ ... ။

အဲဒီအတြက္ ေအာင္ျမင္မႈဆိုတာကေတာ႔ က်မရဲ႕ အရည္အခ်င္းနဲ႔ ဆိုင္သလို လုပ္ငန္း အက်ဳိးေပး နဲ႔လည္းဆိုင္ပါလိမ္႔မယ္ ...။ ေနာက္ခံ မိဘရဲ႕ပံ႔ပိုးမႈနဲ႔လဲ ဆိုင္သလို မိတ္ေဆြေကာင္း သူငယ္ခ်င္းေကာင္း

၀န္ထမ္းေကာင္းေတြနဲ႔ ေတြ႔ဖို႔လဲ လိုအပ္ျပန္ပါတယ္ ...။က်မ ပိုင္ဆိုင္တဲ႔ အဲဒီေနရာေလးမွာ အမွန္တစ္ကယ္ထူးခြ်န္ျပီး မျပည္႔စံုတဲ႔ကေလးေတြကို အခမဲ႔ သင္ၾကားေပးခ်င္တယ္ ...။ တစ္မူထူးျခားတဲ႔ အဆန္းအျပားေလးေတြနဲ႔အတူ အနာ၈တ္ကေလးေတြရဲ႕ ဘ၀ကို ေစတနာ ၀ါသနာ အနစ္နာ ဆိုတဲ႔ နာသံုးနာနဲ႔ျပည္႔၀ျပီး ေမတၱာတရားေတြေမႊးပ်ံ႕ေနေစမယ္႔ ပညာေရးစံအိမ္ေလးတစ္လံုးကို က်မရဲ႕ စိတ္ကူးထဲမွာေတာ႔ အျမဲတမ္းလိုလို ... တစ္ေယာက္ထဲတည္ေဆာက္ျဖစ္ခဲ႔ပါတယ္ ...။

တစ္ကယ္ေတာ႔ စီးပြားေရးအသစ္တစ္ခုကို ေျမစမ္း ခရမ္းပ်ုိးျပီး စတင္ထူေထာင္တဲ႔အခါမွာ က်မအတြက္ Crisis အက်ပ္အတည္းဆိုနဲ႔ေတာ႔ စတင္ရင္ဆိုင္ရမွာ အမွန္ပါပဲ ..။

ရင္ဆိုင္ၾကံဳေတြ႔လာရဦးမယ္႔ Crisis အက်ပ္အတည္းဆိုတာေလးကို  သူမ်ားနဲ႔ မတူ ကြဲျပားေအာင္လုပ္တဲ႔ Differentiation နဲ႔ ဘယ္လိုေျဖရွင္းရင္ဆိုင္ရမလဲဆိုတာကိုေတာ႔ က်မ ၾကိဳတင္ျပင္ဆင္ထားႏိုင္ဖို႔ အခ်ိန္ယူရပါဦးမယ္ ..။

က်မ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းကို ထူေထာင္တဲ႔အခါမွာ....ဘယ္ဟာပဲျဖစ္ျဖစ္  စည္းစနစ္က်က်နဲ႔ ေသေသသပ္သပ္ေလးျဖစ္ဖို႔ အတြက္ Get Big လို႔ေခၚတဲ႔ ၾကီးၾကီးမားမား က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ၾကီး ထိ မရည္ရြယ္ပဲ Get Niche (ေစ်းကြက္သီးသန္႔ေလးတစ္ခု) ေလာက္ကိုပဲ ရည္ရြယ္ျပီး လုပ္သြားပါ႔မယ္ ...။

ဘ၀နဲ႔ ဆႏၵေတြ တစ္ထပ္တည္းက်ႏိုင္ဖို႔ဆိုတာက မေသခ်ာခဲ႔ေတာ႔ က်မရဲ႕ ဆႏၵေတြကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ျပီး မလုပ္ႏိုင္ခဲ႔ဘူး ဆိုရင္...ဆိုတဲ႔အေတြးနဲ႔ တစ္ျခား လမ္းေၾကာင္း ေလးတစ္ခုကိုလည္း ျပန္ေျပာင္း စဥ္းစား ၾကည္႔မိတဲ႔အခါ...က်မရဲ႕ဘိုးဘြား မိဘ ေတြရဲ႕ လက္ငုတ္လက္ရင္း တစ္ခုျဖစ္တဲ႔ ပြဲရံုလုပ္ငန္းကိုပဲ ဆက္လက္လုပ္ကိုင္သြားရမွာပါပဲ ...။

ျမန္မာျပည္မွာ အသက္ငယ္ငယ္နဲ႔ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းကို ဦးေဆာင္ႏိုင္တဲ႔ က်မ မိတ္ေဆြတစ္ဦးကေတာ႔ ဘယ္လုပ္ငန္းကိုပဲ လုပ္လုပ္ အခုေခတ္ စီးပြားေရးမွာ ၀င္ဆန္႔ႏိုင္ဖို႔ အတြက္ကေတာ႔ Human Capital ကိုတည္ေထာင္ႏိုင္မွ အလြယ္တကူ၀င္ဆန္႔ႏိုင္တယ္လို႔ ေျပာပါတယ္   ...။

ကိုယ္လုပ္တဲ႔ လုပ္ေဆာင္ခ်က္တိုင္းမွာ ေအာင္ျမင္ဖို႔ အတြက္ဆိုတာကလည္း အျမဲတမ္း Competitive ျဖစ္ေနဖို႔  လိုအပ္ျပန္ပါတယ္  ...။

အခုခ်ိန္မွာေတာ႔ က်မ တက္ႏိုင္သေလာက္ လက္လွမ္းမီသေလာက္ကို ေလ႔လာရင္း က်မ ပတ္၀န္းက်င္က ရလာတဲ႔ သင္ဆရာ ျမင္ဆရာ ၾကားဆရာေတြ ဆီက အၾကံဥာဏ္ေကာင္းေလးေတြကို စုေဆာင္း ေနတုန္းပါပဲ ...။ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းတဲ႔ အၾကံဥာဏ္ေတြပဲ ျဖစ္ေနပါေစ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ လက္ေတြ႔ မက်င္႔သံုးႏိုင္ရင္ေတာ႔ တန္ဖိုးမရိွျပန္ပါဘူး ။ 

က်မ အမွန္တစ္ကယ္ လိုက္နာ က်င္႔သံုးႏိုင္တဲ႔ တစ္ေန႔မွာ ... စိတ္ကူးထဲက အတိုင္းလက္ေတြ႔လုပ္ႏိုင္ျပီး ေအာင္ျမင္တဲ႔ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္တစ္ဦး ျဖစ္လာတဲ႔ တစ္ေန႔မွာ ဒီပို႔စ္ကို လက္ေတြ႔က်က်နဲ႔ ဆက္လက္ေရးသားႏိုင္တဲ႔ အခြင္႔အေရးမ်ားရိွခဲ႔ရင္   .. ေရးခ်င္ပါေသးတယ္ ... အဟတ္ ...  း)

က်မရဲ႕ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းကို စိတ္၀င္စားၾကသူမ်ား အေနနဲ႔ကေတာ႔ စီးပြားေရးပါတနာေတြအျဖစ္ ၾကိဳဆိုပါတယ္ ... ဥပမာ ။     ။ က်မက ပညာေရးေဘာ္ဒါေဆာင္တစ္ခုကို ဖြင္႔ႏိုင္ခဲ႔မယ္ဆိုရင္ Stationery စာေရးကိရိယာေတြကို ျဖန္႔ျဖဴးတဲ႔လုပ္ငန္းရွင္မ်ဳိး ( သို႔မဟုတ္ ) က်မ ပြဲရံုလုပ္ငန္းကိုလုပ္တဲ႔ အခါ က်မပြဲရံုက ကုန္ေတြကို သြင္းမည္႔သူ သို႔မဟုတ္ ျဖန္႔ျဖဴးေရာင္းခ်ေပးသူမ်ဳိးေတြလည္း ရိွေကာင္းရိွလာႏိုင္ပါတယ္ ...။ ဘေလာ႔ဂ္ဂါ ေမာင္ႏွမေတြနဲ႔ စာဖတ္သူ ေမာင္ႏွမေတြထဲကမ်ား စီးပြားေရးပါတနာအျဖစ္

စိတ္၀င္စားသူမ်ားရိွပါက ေနာင္ ၅ ႏွစ္အတြင္းမွာ က်မႏွင္းေဟမာထံကို အခ်ိန္မေရြး ဆက္သြယ္ႏိုင္ၾကပါတယ္ေနာ္  ... အဟား ...  ေနာက္တာပါ းD

ခ်စ္ေသာမိတ္ေတြပ်က္မသြားေစဖို႔အတြက္နဲ႔ ... တိုေတာင္းလွတဲ႔ လူ႔ဘ၀ေလးမွာ ခဏတာေတြ႔ဆံုၾကရတုန္း မလိုလားအပ္တဲ႔အမုန္းတရားေတြ ေရာက္မလာေစဖို႔အတြက္ ...က်မ ဘယ္လုပ္ငန္းကိုပဲ လုပ္လုပ္ ေသခ်ာတာတစ္ခုကေတာ႔  ရွယ္ယာပါဖို႔ လံုး၀ ေခၚမွာမဟုတ္ပါဘူးရွင္  ...  း)

ဒီပို႔စ္ေလးကေတာ႔ မမ၀ါ “၀ါ၀ါခိုင္မင္း” ရဲ႕ က်မနဲ႔ေမာင္ ပို႔စ္ေလးကေန ခြဲထြက္လာခဲ႔တဲ႔ အမွတ္တရ တဂ္ပို႔ေလးျဖစ္ပါတယ္ ...။ မမ၀ါေရ ...ညေလးကို အမွတ္တရခင္မင္စြာတဂ္လာေပးတဲ႔ အတြက္ေက်းဇူးအမ်ားၾကီးတင္ပါတယ္ေနာ္... အလုပ္နည္းနည္းမ်ားေနလို႔ ေျဖတာေနာက္က်သြားပါတယ္ ဆိုင္တာေတြေရာ မဆိုင္တာေတြေရာ ပါသြားျပီေနာ္...။ေရးခ်င္တဲ႔ အေၾကာင္းအရာေလးအတြက္ စဥ္းစားလိုက္မိရင္း အတိတ္ကအမွတ္တရာေလးမ်ားကိုပါ ျပန္လည္ေပါင္းစပ္လိုက္မိပါတယ္ ...။

ႏွင္းရဲ႕ဘေလာ႔ဂါ ေမာင္ႏွမမ်ားနဲ႔ စာဖတ္သူ ေမာင္ႏွမမ်ား အားလံုးပဲ ႏွစ္သစ္မွာ စိတ္သစ္ လူသစ္နဲ႔အတူ ဆန္းသစ္လွပတဲ႔ အၾကံဥာဏ္သစ္ေလးမ်ားကို ေမြးဖြားရင္း ႏွစ္သစ္ကိုၾကိဳဆိုႏိုင္ၾကပါေစ...လို႔ .... ဆုမြန္ေကာင္းမ်ားေတာင္းလိုက္ပါတယ္ ............။

အားလံုးပဲ .... Cheers  !!!!!!!!!

ႏွင္းေဟမာ
28 Dec 2009