Saturday, September 12, 2009

အခ်စ္ ... အလြမ္းျဖင္႔က်န္ရစ္ေစေသာ

(တစ္ခါပဲျဖစ္ခြင့္ရတဲ့ ဘ၀မွာ ဆံုဆည္းခြင့္ရတဲ့ အခြင့္အေရးဟာလဲ တစ္ၾကိမ္တစ္္ခါပဲရွိတယ္ .......)
အမွန္ေတာ႔ က်မ က စိတ္ကူးယဥ္မႈေတြနဲ႔ ....... ဘ၀ဆိုတာၾကီးကို ရီ၀ိုင္း(Rewind ) ျပန္ျပီး လုပ္ခ်င္ခဲ႔သူ... ေလထဲမွာပဲ တိုက္အိမ္ေဆာက္ေနသူ..... သတၱိမရိွခဲ႔တဲ႔ သာမန္ ခပ္ညံ႔ညံ႔ မိန္းမ တစ္ေယာက္လို႔သာ ကိုယ္႔ကိုယ္ကို ျပစ္တင္ရႈံ႕ခ်မိျပန္ပါတယ္..။ အခုခ်ိန္မွာမ်ား က်မ အတြက္ အရာအားလံုးကိုသာ တစ္က ျပန္စခြင္႔ရမယ္ဆိုရင္ေလ..... က်မ ေလာက္ေပ်ာ္ရႊင္ႏိုင္တဲ႔သူ ကမၻာေျမမွာ ရိွနိုင္ပါဦးမလားလို႔ ေတြးမိရင္း ဘာမွ မဟုတ္တဲ႔ ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္ မိန္းမ တစ္ေယာက္လို႔ မိမိကိုယ္ မိမိ အထင္ေသးမိျပန္တယ္ .....။
က်မ ဆံုးရႈံးသြားခဲ႔တာက ဘာမွ မေျပာပေလာက္တဲ႔ ေႏွာင္ၾကိဳးေလးတစ္ေခ်ာင္း လို႔ဆိုေပမယ္႔္ ပိုင္ဆိုင္ခြင္႔သာ ရခဲ႔မယ္ဆိုရင္လည္း က်မ အတြက္ေတာ႔ ကမၻာၾကီးတစ္ခုလံုးတဲ႔ေလ .....။ ဒီတစ္ခါ ေတာ႔ က်မ ႏွလံုးသားရဲ႕ အမွတ္မရိွမႈနဲ႔ သစၥာေစာင္႔သိမႈေတြအတြက္ မေလးစားပဲ မေနႏိုင္ေတာ႔.........။ က်မ ကေလ .... ဟိုး .......
ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက အိ္ပ္မက္ေရာင္စံုထြန္းညွိထားတဲ႔ စိတ္ကူးသစ္ပင္ၾကီးေအာက္မွာ မရႏိုင္တဲ႔ ၾကယ္ေလးတစ္စင္းရဲ႕ မွိန္ေဖ်ာ႔ေဖ်ာ႔ အလင္းေရာင္ေလးကိုမွ အရုးအမူး တမ္းတ ႏွစ္သက္ခဲ႔ဘူးသူ......။
အဲလိုပါပဲ ..... သူ႔ ကို ခ်စ္မိခဲ႔တဲ႔ အခ်ိန္က စျပီး ဆိုပါေတာ႔ ပိုင္ဆိုင္ရမွာက ေႏွာင္ၾကိဳးတစ္ေခ်ာင္း က်မ တစ္ကယ္ဆံုးရႈံးသြားခဲ႔တာက ကမၻာၾကီးတစ္ခုလံုးပါပဲေလ.........။
( ႏွင္းေဟမာ )

ေတာင္ေပၚျမိဳ႕ေလးရဲ႕တစ္ေနရာက စက္တင္ဘာ နံနက္ခင္းေလးတစ္ခုမွာေပါ႔ ....အဲဒီ႔ေန႔က ႏွင္းမိုးေတြ လည္း တဖြဲဖြဲက်ေနခဲ႔တယ္.....။
က်မတို႔ တစ္ေတြ စုေ၀းရာ အေဆာင္ခန္းမဘက္ဆီကို သြားေနက် လမ္းရိုးေလးအတိုင္း ခါတိုင္းေန႔ေတြလိုပဲ တေျဖးေျဖး ေလွ်ာက္လာခဲ႔ၾကတယ္...။
ျဖစ္ခ်င္ေတာ႔ က်မ တို႔ ခန္းမကို မေရာက္ခင္ေလးမွာပဲ မိုးက သည္းၾကီးမည္းၾကီးရြာခ်ေတာ႔တာပါပဲ....။ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေတြ အပ်င္းၾကီးလိုက္ၾကပံုမ်ား ထီးကလည္း တစ္ေယာက္မွ ယူမလာမိၾကဘူး... အဲဒါနဲ႔ပဲ မိုးလံုေစမယ္လို႔ ယူဆရတဲ႔ အေဆာက္အဦးေဟာင္းၾကီးတစ္ခုထဲကို အေျပးအလႊား၀င္လိုက္ၾကရင္း .... ေပါ႔
စက္တင္ဘာမိုးေရစက္ေတြက လူတစ္ေယာက္ နဲ႔ က်မ ကို စတင္မိတ္ဆက္ေပးခဲ႔ပါတယ္ ......။
အခု စဥ္းစားလိုက္မိရင္ က်မ ရဲ႕ ရင္ခုန္သံေတြ ကလည္း ယေန႔ထိ အသစ္အသစ္ေတြ ျဖစ္ေနတုန္းပါပဲလား လို႔ေတြးျဖစ္ရင္း က်မ သူ႔ ကို အျပင္းအထန္ သတိရသြားခဲ႔မိတယ္ .....။
အဲဒီ႔ေန႔က ...
သူ .. က်မ ကို အမွတ္တမဲ႔ေလးပဲ ၾကည္႔ခဲ႔တာ... က်မ ကလည္း မထင္မွတ္ပဲ သူ႔မ်က္၀န္းတစ္စံုကို ျမင္ျဖစ္ေအာင္ျမင္သြားခဲ႔တာ....။
စကၠန္႔ပိုင္းေလးအတြင္းမွာပါပဲ အဲဒီမ်က္၀န္းေလးေတြက တစ္ဆင္႔ သူ က်မကို စကားေတြအမ်ားၾကီးမ်ားေျပာသြားခဲ႔သလားလို႔ ....ထင္ေယာင္ထင္မွား ၀ိုးတ၀ါးရိွေနဆဲပါပဲ....။
တစ္ဒဂၤေလးမွာ ဘယ္လိုမွ ထင္မွတ္မထားတဲ႔ မ်က္၀န္းတစ္စံုကို ကိုယ္႔ႏွလံုးသားရဲ႕ အနက္ရိႈင္းဆံုးတစ္ေနရာက ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို အလြတ္ရရင္း သူနဲ႔ေ၀းသြားၾကတဲ႔ ရာသီစက္၀န္းရဲ႕ ေန႔ရက္ေတြတိုင္းမွာေတာင္ အဲဒီ႕
မ်က္၀န္းေတြကို တမ္းတ လြမ္းဆြတ္ေနခဲ႔တုန္းပဲ....။
ေဟာ .... ေနာက္တစ္ၾကိမ္ ေတြ႔ၾကျပန္ျပီ ..... အဲဒီ႔ေန႔လည္မွာပဲ ထမင္းစားေဆာင္ၾကီးရဲ႕ အလယ္
တည္႔တည္႔မွာ က်မ တို႔သူငယ္ခ်င္း တစ္အုပ္စုလံုးက ေနရာယူခဲ႔တဲ႔ေန႔ .....။ ထမင္းစားေနၾကရင္း အေၾကာင္းအရာတစ္ခုကို ဟာသေျမာက္ေအာင္ “စ တက္ “ေနာက္ တက္တဲ႔ က်မတို႔အုပ္စုက ထံုးစံအတိုင္း
တ၀ါး၀ါး တဟားဟား နဲ႔ ေအာ္ရယ္ေနခဲ႔ၾကတယ္ ....။ ဒီလို အသံၾကားရင္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကအေၾကာင္းသိထားၾကတာမို႔ ဘယ္သူကမွ အထူးအဆန္းျဖစ္ေနမွာမဟုတ္တာ ေသခ်ာတယ္ ....။အားလံုးထဲမွာ အသက္အငယ္ဆံုးေတြျဖစ္ျပီး
ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတက္တဲ႔ ... ေပါ႔ပါးစြာ ကူညီတက္တဲ႔ ၊ အရမ္း “အစ “အေနာက္ သန္တဲ႔ က်မတို႔ သူငယ္ခ်င္း
တစ္စုကို အားလံုးက ခ်စ္တဲ႔မ်က္ေစ႔နဲ႔ ခြင္႔လႊတ္နားလည္ေပးၾကပါတယ္ ....။
ေနာက္မွ ေရာက္လာပံုရတဲ႔ သူ႔ အတြက္ေတာ႔ ေတာ္ေတာ္ အံ႔ၾသေနခဲ႔ပံုပဲ ....။
မိန္းကေလးေတြျဖစ္ေနျပီး ဒီေလာက္ေတာင္ အိေျႏၵ၊သိကၡာ နည္းရလားလို႔ သူအထင္ခံရမွာေတာ႔က်မ တိတ္တိတ္ေလး စိုးရိမ္မိခဲ႔ေသးရဲ႕..... အဟီး က်မ သူငယ္ခ်င္းေတြ သိလို႔ကေတာ႔ အထူးအဆန္းျဖစ္ျပီး က်မကို ၀ိုင္းကေလာ္တုတ္ၾကမည္မွာ ေဗဒင္ေမးစရာေတာင္ ေမးစရာ မလိုပါ......။
ကိုယ္႔အေတြးနဲ႔ ကိုယ္ ထမင္းကို ငံု႕စားေနဆဲ ... စိတ္ထဲမွာ မလံုမလဲခံစားလာရတယ္....။
တစ္စံုတစ္ေယာက္ကမ်ား ကိုယ္႔ကို ေသေသခ်ာခ်ာ စိုက္ၾကည္႔ေနခဲ႔သလားလို႔ အလိုလို ခံစားသိနားလည္တက္တဲ႔ စိတ္ေၾကာင္႔ ေဘးဘီ၀ဲယာ ကို ကိုယ္ ရွာေဖြၾကည္႔လိုက္တဲ႔အခါ ..... ေတြ႔ပါျပီ ...တရားခံ အစစ္ကို ... ရင္ထဲမွာ ေဖ်ာက္ပစ္လို႔မရႏိုင္ေသးတဲ႔ ဒီမ်က္၀န္းနက္နက္ေလးတစ္စံုေပါ႔ ....။

ဟင္ ...ေဘးမွာက က်မ နဲ႔ မ်က္ႏွာေၾကာမတည္႔ေသာ ေလအိုးပိန္ ဆိုတဲ႔ လူပါလား...။က်မေဘးက သူငယ္ခ်င္းေတြဆီ အခ်င္းခ်င္း မ်က္လံုးကေနတစ္ဆင္႔ မက္ေဆ႔ခ်္ပို႔လိုက္တဲ႔အခါမွာေတာ႔ အားလံုးရဲ႕အားရံုေတြအသီးသီးက ျပိဳင္တူပင္ ထိုလူသစ္ထံသို႔ ျမွားဦးလွည္႔သြားခဲ႔ၾကပါတယ္....။
သူငယ္ခ်င္း “ခိုင္ က ရုတ္တရက္ ထေျပာလိုက္တာက စိတ္၀င္စားစရာပဲ အဲဒီ႔ လူ နဲ႔ ေလအိုးပိန္ စကားေဖာင္ဖြဲ႔ေနၾကတယ္တဲ႔ .....။ ဒီလူနဲ႔ သူက သိေနၾကတယ္ေပါ႔ ဒါဆိုရင္ေတာ႔ က်မတို႔ထက္ ၃ တန္းၾကီးတဲ႔ ဒီေလအိုးပိန္တို႔နဲ႔ တစ္ႏွစ္ထဲ ျဖစ္ဖို႔မ်ားတယ္....တဲ႔ ။ ဘုရားေရ.... သူတို႔ ဘာေတြ ေျပာေနၾကလည္းမသိ...။
ေသခ်ာတာကေတာ႔ အင္မတိ အင္မတန္ ခ်ဲ႕ကားျပီး စကားကို ေလတစ္လံုးမိုးတစ္လံုး ေျပာတက္တဲ႔ အဲဒီေလအိုးကို ေတာ႔ က်မလန္႔မိတာ အမွန္ ....။
စကားကို မဟုတ္တာေရာ၊ဟုတ္တာေရာ ေပါင္းကာ ေလတစ္လံုးမိုးတစ္လံုးေျပာျပီး ေနာက္ဆံုးက်မွ အဖ်ားရွဴးသြားတက္လြန္းလို႔ သူ႔ကို ေလအိုးပိန္ ဆိုတဲ႔ အမည္ ကို က်မ တို႔အုပ္စုကပဲ ေပးထားခဲ႔တာေလ...။(အဟဲ..)ေလးအိုးတို႔က ေပါင္းေတာ႔လည္း မိန္းကေလးေတြနဲ႔ပဲ ေပါင္းတာမ်ားျပီး....ေတာ္ေတာ္စပ္စပ္စုစုႏိုင္ကာ ေယာက်ၤားလုပ္ေနျပီး အတင္းကလည္း အင္မတိ အင္မတန္ အအုပ္သန္္တဲ႔သူ.... ။
အထူးသျဖင္႔ က်မတို႔အုပ္စုကို အစတုန္းက သူ ၀င္ေရာခ်င္ေပမယ္႔ ကိုယ္တို႔ေတြက အေရာမခံတဲ႔ အခါမွာေတာ႔ သူက ထံုးစံအတိုင္း ကြယ္ရာမွာ ကိုယ္တို႔ တစ္အုပ္စုလံုးရဲ႕အတင္းကို အားရပါးရကို အုပ္ပါေလေတာ႔တယ္...။
အဲမွာ စေတြ႔တာပါပဲ ဆတ္ဆတ္ထိမခံတက္တဲ႔ ကိုယ္တို႔တစ္ေတြကလည္း သူ႔ကို ၾကံဳတာနဲ႔
၀ိုင္းတြယ္ၾကေတာ႔တာပဲ.....။
သူ႔ဂြင္ထဲေရာက္လာျပီဆိုေတာ႔ခုလဲ ၾကည္႔ ဒီလူအသစ္ကို ကိုယ္႔တို႔ အေၾကာင္း ဘာေတြမ်ား ေဖာက္သယ္ခ်ေနလည္းမသိဘူး .....။
သူ ဆိုတဲ႔ လူကလဲ ေလအိုးေျပာတာကို ေခါင္းတညိမ္႔ညိမ္႔နဲ႔ ျပံဳးျပီးေတာ႔ နားေထာင္ေနလိုက္တာမ်ား .... ဟြင္း ျပီးေတာ႔ လည္း က်မ တို႔ ရိွတဲ႔ဘက္ကို မသိမသာၾကည္႔ေနခဲ႔ျပန္ေသးတယ္....။
ေသခ်ာပါတယ္ ... က်မ တို႔မေကာင္းေၾကာင္း ၊ အက်င္႔ပုပ္ေၾကာင္း ၊ စြာေၾကာင္း ၊ အမ်ားၾကီး .... ငယ္က်ဳိးငယ္နာေတြ ေဖာ္ပါေတာ႔မယ္...။
သူ႔ကိုၾကည္႔ရတာေအးမလိုလိုနဲ႔ ဒီေလအိုးနဲ႔မွ ဘာလို႔ အေရာ၀င္ေနလဲမသိဘူးလို႔ စိတ္ထဲက သူ႔ကိုပဲ အျပစ္တင္မိခဲ႔တယ္...။က်မ စိတ္ေတြ ဘာျဖစ္ေနပါလိမ္႔ တစ္သက္လံုးက ဘယ္သူ႔မွဂရုမစိုက္ပဲ ေနလာတာ ... ခုမွမ်ား ဘာျဖစ္ေနရတာလဲမသိပါဘူး ..... စိတ္ေတြေတာ႔ အရမ္းရႈပ္လာခဲ႔တာ အမွန္ပဲ...။
က်မ မသကၤာလို႔ သူတို႔ဘက္ကို ၾကည္႔လိုက္မိတိုင္း သူ႔မ်က္၀န္းေတြနဲ႔က ေရွာင္လြဲလို႔ မေရေအာင္ကို ဒိုင္းကနဲ တိုးေတာ႔တာပဲေလ...။
အဲလိုတိုးမိတိုင္းလည္း ကိုယ္႔ရင္ဘတ္ၾကီးထဲက နီကိုရဲ စာအုပ္ထဲကခုႏွစ္တန္းေက်ာင္းသားေလး ရင္ခုန္သြားတာ ရင္ထဲမွာ ပတ္မၾကီးထတီးလိုက္သလို ဆိုျပီး. အဲလိုႏိႈင္းျပီးေျပာရတာလည္း ရွက္မိပါရဲ႕ ... ကိုယ္က ပူပူေႏြးေႏြး အင္ဂ်င္နီယာဘြဲ႕ေလး မၾကာခင္ တက္ေရာက္ယူရေတာ႔မည္႔သူ.....။
လုပ္ငန္းခြင္ သင္တန္းေက်ာင္းေတာင္ ေရာက္ေနျပီ ..... ဒါေပမယ္႔ ရင္ခုန္တာက တားဆီး၊ရပ္တန္႔လို႔ရေကာင္းတဲ႔ အရာမွ မဟုတ္ခဲ႔ေလေတာ႔ လည္း....... သက္ပ်င္းေတြပဲ အခါခါ ခ်မိပါတယ္ ...။
ဒီလိုနဲ႔ပဲ ေန႔ ေတြ ရက္ေတြ .... လ ေတြ .... မ်ားစြာကို ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ႔ၾကရင္း
ဘယ္ႏွစ္ၾကိမ္ေျမာက္မွန္း မသိေတာ႔တဲ႔ ဆံုဆည္းမႈ မ်က္၀န္းႏွစ္စံုရဲ႕ ...... ခပ္ဟဟ စည္းေတြၾကားမွာလည္း
မေရရာတဲ႔ အေရးအေၾကာင္းေလးက ခပ္၀ါး၀ါး ေနရာယူလာခဲ႔ပါတယ္....။ေသခ်ာတာ တစ္ခုက .... က်မ ရင္ထဲမွာ ဘယ္ေတာ႔မွ ေဟာင္းႏြမ္းလို႔ ရိုးမသြားႏိုင္တဲ႔ သူ႔ဆီက ႏုညံ႔တဲ႔ အျပံဳးေလးတစ္ခုကိုပါ ထပ္မံ ရရိွခဲ႔တာျဖစ္ပါတယ္....။

အတူတူျဖတ္သမ္းခဲ႔ၾကတဲ႔ အဲဒီ႔ ရာသီစက္၀န္း တစ္ခုအတြင္းမွာ သူ နဲ႔ က်မ တို႔ ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ရင္ထဲမွာလည္း ဖြင္႔မေျပာျဖစ္ခဲ႔ၾကေပမယ္႔ ရင္းႏွီးေႏြးေထြးေနတဲ႔ ခံစားမႈေတြလည္း ထပ္တူ ညီေစခဲ႔ၾကျပန္တယ္ .....။
ဒါေပမယ္႔လည္းေလ....ဘယ္လိုမွ ဆက္စပ္လို႔မရႏိုင္တဲ႔ ဘ၀ႏွစ္ခုဆိုတာ သူေရာ ကိုယ္ေရာ ႏွစ္ေယာက္စလံုးရဲ႕ ဦးေႏွာက္အသိမွာ ကိုယ္စီရိွေနခဲ႔ၾကျပန္ေတာ႔ အေကာင္းဆံုးကေတာ႔ ေနာက္ဆုတ္ဖို႔ တစ္ခုတည္းသာ ရိွခဲ႔ပါတယ္........။
တစ္ကယ္ေတာ႔ အခ်စ္ဆိုတာ က်မတို႔ ႏွစ္ေယာက္လံုး အတြက္ေတာ႔ ဘ၀ေတြ မဟုတ္ခဲ႔ၾကျပန္ဘူးေလ....။
အဲဒီလိုနဲ႔ ရာသီစက္၀န္းရဲ႕ အေျပာင္းအလြဲေလး တစ္ခုၾကားမွာ
ခံယူခ်က္ျခင္း တူညီၾကတဲ႔ ႏွလံုးသား တစ္စံုရဲ႕ခ်စ္ျခင္းေတြ အျပစ္ကင္းဖို႔ လိုအပ္လာခဲ႔ပါတယ္....။
ဘ၀ .... ပတ္၀န္းက်င္ .... အသိုင္းအ၀ိုင္း ..... အတိတ္ ၊ အနာဂတ္ စဥ္းစားၾကည္႔လိုက္မိတဲ႔အခါ ..... အို... အရာအားလံုးကို က်မ မုန္းတယ္...။
ျဖဴစင္တဲ႔ ႏွလံုးသား ခ်စ္ျခင္း ေတြဆိုတာ သက္ေသျပႏိုင္ဖို႔ အတြက္ ကိုယ္႔တို႔ႏွစ္ေယာက္လံုး ေၾကကြဲ နက္ရိႈင္းစြာ ေက်ာခိုင္းခဲ႔ၾကရမယ္တဲ႔လား .....။

ကံၾကမၼာက ဘယ္ေလာက္ေတာင္္ ရက္စက္စြာ ဒဏ္ခတ္ခံလိုက္ေလသလဲ... နာနာက်င္က်င္ ျပန္ေတြးလိုက္မိရင္ .... က်မေလ... အရာအားလံုးကို “တစ္” ကေနပဲ ျပန္စခ်င္ခဲ႔မိတယ္ ......။
က်မ ႏွလံူးသားကေရာ ... ဘယ္အခ်ိန္ ဘယ္ကာလ အထိ အရာအားလံုးကို လွည္႔စားေနဦးမွာလဲလို႔ ေမးလာရင္.... က်မ ကိုယ္တိုင္လဲေရေရရာရာမေျဖတက္ခဲ႔ျပန္ဘူး.....။
က်မရဲ႕ ဦးေႏွာက္ေတြက ထက္ျမတ္လြန္းေနခဲ႔တာလား...... တစ္ခ်ိန္က အဲလိုထင္ခဲ႔မိတာေလ.....။ ခုခ်ိန္မွာေတာ႔ က်မ ထင္တာ မမွားခဲ႔ရင္ က်မ က ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္
အေတြးေတြနဲ႔ ကိုယ္႔ကိုယ္ကို ႏွိပ္စက္ေနခဲ႔တဲ႔ လူသားတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနခဲ႔ျပန္ေရာ ......။
ဒီျဖစ္စဥ္ေတြအားလံုးရဲ႕ အဆံုးမွာေတာ႔ ထူးဆန္းတာ တစ္ခုက က်မ သူငယ္ခ်င္းေတြ နဲ႔ ေလဗူးပိန္တို႔ ေတာ္ေတာ္ သင္႔ျမတ္ခ်စ္ခင္လာခဲ႔ၾကတယ္....။
နားလည္မႈေတြရျပီး သူငယ္ခ်င္းအရင္းေခါက္ေခါက္ငယ္ေပါင္းၾကီးေတြလိုလိုျမင္ေတြ႔လာခဲ႔ရတယ္ ....။
သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာ႔ သူ နဲ႔ပတ္သတ္လာတိုင္း က်မ ကို ဘယ္ေတာ႔မွ မတိုက္တြန္းၾကသလို ဘယ္ေတာ႔မွလည္း မတားျမစ္ရက္ၾကဘူး ....။
သူတို႔တစ္ေတြက က်မ ဘ၀ကို နားလည္မႈအရိွဆံုး သူငယ္ခ်င္းေတြအျဖစ္ ရပ္တည္ေပးခဲ႔ၾကတယ္ ....။
သူ နဲ႔ ကိုယ္တို႔ရဲ႕ ခြဲခြာျခင္း လမ္းဆံုးမွာ က်မ နဲ႔ ထပ္တူခံစားေၾကကြဲေပးရင္း ေႏြးေထြးတဲ႔ ႏွစ္သိမ္႔မႈေလးေတြလည္း တစ္ေယာက္တစ္မ်ဳိး ေပးခဲ႔ၾကတယ္ ........... ။
က်မ ဘ၀ရဲ႕ အေႏြးေထြးဆံုး ရင္ခုန္သံေတြ ဥေပကၡာျပဳတက္ႏိုင္ေအာင္ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ ၾကိဳးစားတည္ေဆာက္ခဲ႔တဲ႔ ပြဲမွာ သူတို႔တစ္ေတြရဲ႕ ပုခံုးထက္မွာလည္း က်မ အၾကိမ္ၾကိမ္ ငိုရိႈက္ခဲ႔ဘူးတယ္ ....။
ထူးျခားေလးနက္တဲ႔ သူ႔မ်က္၀န္းေလးေတြက တစ္ဆင္႔ ၊ ရရိွဘူးတဲ႔ သူ႔ အျပံဳးေလးေတြက တစ္ဆင္႔ ၊ နားလည္မႈရိွတဲ႔ သူ႔ရဲ႕ စကားသံေလးေတြက တစ္ဆင္႔ ၊ ထင္မွတ္မထားတဲ႔ ကာလေတြမွာ က်မ အမွန္တစ္ကယ္ သူ႔ကို ခ်စ္မိသြားခဲ႔တာေလ.....က်မ ဘယ္လိုမ်ား တားဆီးႏိုင္စြမ္း ရိွ္ပါ႔မလဲ......။
ဘာဆက္လုပ္သင္႔သလဲဆိုတဲ႔ ပုစၦာတစ္ပုဒ္ကိုပဲ အၾကိမ္ေပါင္း မေရမတြက္ႏိုင္ေအာင္ စဥ္းစား အေျဖထုတ္ခဲ႔ရင္း..... ဦးေႏွာက္ နဲ႔ ႏွလံုးသား လြန္ဆြဲၾကတာလည္း အၾကိမ္ၾကိမ္ .......။
အဲဒီ႔ပြဲမွာ ကိုယ္႔ရင္ဘတ္ၾကီး တစ္ခုလံုးကသာ ဒဏ္ရာေတြ ဗရပြြနဲ႔ပဲ ေက်ေက်နပ္နပ္နပ္ၾကီးအရႈံးေပးခဲ႔ရတာလဲ အထပ္ထပ္ အခါခါ ..... ဒါေတြလည္း ရိွပါေစေတာ႔ေလ....။
ခုလို စက္တက္ဘာလရဲ႕ ညေနခင္းေလးတစ္ခုမွာေပါ႔ က်မ သတိရမိေသးတယ္....။
အဲဒီေန႔က ဘ၀မွာ မွတ္မွတ္ ရရ ဆိုသလို သူနဲ႔အတူ Ever Smile ဆိုတဲ႔ ျမိဳ႕ပတ္လမ္းေဒါင္႔က လကၻက္ရည္ဆိုင္ ေသးေသးေလးမွာ ပထမဆံုး အၾကိမ္ ၾကည္ႏူးစြာထိုင္ျဖစ္ခဲ႔ၾကတဲ႔ေန႔....။ အဲဒီ႔ညေနခင္းေလးက ကိုယ္နဲ႔ အျမဲတမ္းရင္းႏွီးကြ်မ္း၀င္လွတဲ႔ သူ႔မ်က္၀န္းေလးေတြကို အနီးကပ္ျမင္ေတြ႔ခြင္႔ ရခဲ႔တဲ႔ လွပတဲ႔ ညေနခင္းေလးတစ္ခုလည္းျဖစ္ခဲ႔ပါတယ္ ....။
ေလးနက္ေတာက္ပစြာၾကည္႔တက္တဲ႔ မ်က္၀န္းေလးတစ္စံုမွာ မ်က္ေတာင္ေမႊးရွည္ရွည္စင္းစင္း
ေလးေတြပိုင္ဆိုင္ထားလိမ္႔မယ္လို႔ က်မ ထင္မထားခဲ႔မိဘူး ....။
သူ႔ရဲ႕ မ်က္၀န္းေတြ အေ၀းကို ေငးစိုက္ၾကည႔္္ေနတိုင္း အရမ္းၾကည္႔လို႔ေကာင္းတယ္ လို႔ ထင္မိတယ္...။
အရိုးသားဆံုး၀န္ခံရရင္ လွပတဲ႔ အဲဒီ႔ညေနေလးမွာ က်မ တစ္သက္တာလံုးစာအတြက္ သူ႔ကို တိတ္တိတ္ေလး ခိုးၾကည္႔မိခဲ႔ပါတယ္ ....။

အဲဒီ႔မ်က္၀န္းေလးတစ္စံုေပါ႔ မခ်စ္တက္တဲ႔ က်မ ရဲ႕ႏွလံုးသားကို ခ်စ္တက္ေအာင္ ၊ မလြမ္းတက္တဲ႔ ႏွလံုးသားကို လြမ္းတက္ေအာင္ သင္ေပးခဲ႔တာေလ .....။
မထင္မွတ္ပဲ က်မ ကို ေမးခဲ႔ေသးတယ္ .... ႏွင္း .. လကၻက္ရည္ေရာၾကိဳက္ရဲ႕လားတဲ႔ ... ။ ရွက္ရွက္နဲ႔ပဲ ၀န္ခံခဲ႔ရပါတယ္.... သူက လကၻက္ရည္ေသာက္မလား ႏွင္း ကိုယ္ Smile မွာလကၻက္ရည္လိုက္တိုက္မယ္ေလ... ဆိုေတာ႔ က်မ က ၾကိဳက္တယ္လို႕ ညာခဲ႔မိတယ္....။ ဆိုင္လည္းေရာက္ေရာလကၻက္ရည္ ဘာေသာက္မလဲဆိုေတာ႔ ဘာမွမေသာက္ဖူးေတာ႔ မွာဖို႔ကို အူူေၾကာင္ေၾကာင္ျဖစ္ေနခဲ႔တဲ႔ က်မ အရိပ္အကဲကို သူသတိထားမိသြားခဲ႔တယ္ ....။ ရံဖန္ရံခါ ေမြးေန႔ေလးေတြမွာသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ လကၻက္ရည္ဆိုင္ထိုင္ျဖစ္ေပမယ္႔ က်မ အတြက္ ဒါ ပထမဆံုးအၾကိမ္ လကၻက္ရည္ေသာက္ျဖစ္ခဲ႔တာလို႔ အမွန္အတိုင္း၀န္ခံလိုက္ေတာ႔ မ်က္၀န္းနက္နက္ေလးေတြက အံ႔ၾသသြားတဲ႔
အရိပ္ေလးေတြနဲ႔ က်မကို ေငးၾကည္႔ေနခဲ႔တယ္ ....။ ျပီးေတာ႔မွာ ႏွင္းေရ...ဘယ္လကၻက္ရည္ကေတာ႔ ဘယ္လိုအရသာရိွတယ္ ၊ အေခၚအေ၀ၚေလးေတြက အစ ဘယ္လိုရိွတယ္ ဆိုျပီးစိတ္ရွည္လက္ရွည္နဲ႔ ပဲ ရွင္းျပခဲ႔တယ္....။
အဲဒီ႔ညေနေလးမွာ သူႏွစ္သက္စြာ ေသာက္တက္တဲ႔ ေပါ႔က် ဆိုတာေလးကိုပဲ က်မ ရင္ထဲမွာစြဲျမဲစြာ ယေန႔ထိ မွတ္မွတ္ရရရိွေနခဲ႔ပါတယ္ .....။
ေဆာင္းကာလရဲ႕ တစ္ခုေသာ ညေနခင္းေလးမွာေပါ႔ က်မတို႔ႏွစ္ေယာက္ စစ္ေဆးရံု
၀န္းၾကီးကိုျဖတ္ျပီး ဘုရားေက်ာင္းနံေဘးက ေျမနီလမ္းေလးမွာ အတူတူ လမ္းေလွ်ာက္္ျဖစ္ၾကတယ္ .....။
အဲဒီ႔ေန႔က သူ႔လည္ပင္းမွာ က်မ ကိုယ္တိုင္ ပင္ပင္ပမ္းပမ္း ထိုးထားေပးတဲ႔ မီးခိုးေရာင္ မာဖလာေလးကို ပတ္ထားခဲ႔တယ္ .....။
အရမး္ေအးေဆးတဲ႔ သူ႔အမူယာေလးက သြက္လက္ေပါ႔ပါးေနလိုက္တာ က်မဆီကိုပါ သူ႔ရဲ႕ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးမႈေလးေတြ ကူးစက္ပ်ံ႕ႏွံ႕လို႔ လာခဲ႔တယ္ .....။
အမွတ္တမဲ႔ ရင္ထဲက သတိထားခဲ႔မိတာက ေယာက်ၤားေလးျဖစ္ေနျပီး ျပံဳးလိုက္တိုင္း ထင္းကနဲ ျမင္လိုက္ရတဲ႔ ပါးခ်ဳိင္႔ေလး တစ္စံု .....။ က်မ တိတ္တိတ္ေလးပဲ ျပံဳးမိခဲ႔တယ္ ....။

ဆုံဆည္းခဲ႔ၾကတဲ႔ ကာလေတြ အတြင္းမွာ ရရိွခဲ႔ဘူးတဲ႔ အၾကည္႔ ၊ အျပံဳး ၊ သူ႔ဆီက ရွားပါးတဲ႔ စကားလံုးေလးေတြက တစ္ဆင္႔ သူ႔အေပၚမွာ က်မ ရဲ႕ တြယ္တာမႈ၊ေလးစား ျမတ္ႏိုးမႈ ဆိုတာေတြကလည္း အတိုင္းအဆမဲ႔ ေစခဲ႔ၾကတယ္...။
သူက က်မနဲ႔ ေတြ႕တိုင္း စကားေတြကို အျမဲဦးေဆာင္ ေျပာတက္ေပမယ္႔ က်မ ကေတာ႔
အျမဲႏႈတ္ဆိတ္လို႔သာ ေနျမဲ....။ အားမလိုအားမရနဲ႔ ႏွင္းက လည္း နည္းနည္းေတာ႔ေျပာဦးေလ လို႔ ေတာင္းဆိုလာမွပဲ စည္းအျပင္ဘက္က ဥပေဒနဲ႔ မျငိစြန္းေစေသာ စကားေလးေတြကို မနည္းေရြးခ်ယ္ ေျပာခဲ႔ရတယ္....။
သူ နဲ႔ က်မတို႔ ၾကားမွာ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးစရာ၊ တစ္သက္မေမ႔ႏိုင္စရာ ေကာင္းတဲ႔ အဲဒီလို မြန္းက်ပ္က်ပ္ ေန႔ရက္ေလးေတြလည္း ရိွခဲ႔ဘူးေလရဲ႕......။
အင္း .... တစ္ခါ တစ္ရံမွာ ..... ျပန္ေျပာတာထက္ ေလးနက္မယ္ထင္ခဲ႔လို႔ က်မ ဘက္က ႏႈတ္ဆိတ္ေနခဲ႔မိခဲ႔တာေတြ ရိွသလို အဲဒါကို သူကလည္း မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ႕မာယာလို႔ေတာ႔ က်မ ကို ထင္ေကာင္းထင္ခဲ႔ႏိုင္ပါတယ္ ...။


တစ္ကယ္ေတာ႔ သူ အေသအခ်ာ မသိခဲ႔တာပဲ ေနမွာပါ..... ယေန႔ထိ မေသဆံုးေသးတဲ႔ က်မ ရင္ထဲက ေလးနက္မႈေတြနဲ႔ ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္ေတြရဲ႕အေၾကာင္းကိုေလ .....။
အေသအခ်ာပါပဲ က်မ တို႔ႏွစ္ဦးၾကားက ခပ္ေရးေရး တားထားခဲ႔ျပီးသား စည္းေလးတစ္ေၾကာင္း အခိုင္အမာ ခြဲျခားေပးခဲ႔တဲ႔ေန႔ ကို ကံၾကမၼာက အေသအခ်ာကို သတ္မွတ္ေပးခဲ႔ပါတယ္..... ။
ေနာက္ဆံုး ခြဲခြာခဲ႔ၾကတဲ႔ေန႔တုန္းက ေပါ႔.... သူ က်မ ကို အျပံဳးေလးတစ္ခ်က္နဲ႔ပဲ မ်က္၀န္းေလးေတြက တစ္ဆင္႔ ႏႈတ္ဆက္ ခဲ႔ပါတယ္ ....။ သူ႔အျပံဳးေတြထဲမွာ ေၾကကြဲရိပ္ေတြ ထင္ဟပ္ေနခဲ႔ေတာ႔ က်မရင္ေတြ အတိုင္းအဆမဲ႔ နာက်င္ခဲ႔ရျပန္တယ္..။
က်မဘယ္ေတာ႔မွ ေမ႔လို႔မရခဲ႔ေသးပါဘူးကြယ္ ....။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ က်မ ရဲ႕ ေၾကကြဲမႈေတြအတြက္ ေက်နပ္စြာ ခံယူလိုက္တယ္ ....။
ဒီေန႔လည္း ႏွင္းမိုးေတြရြာေနျပန္တယ္ .... အဲဒါလဲ စက္တင္ဘာ ပဲေလ.... ႏူးညံ႔ညင္သာတဲ႔ ေျခလွမ္းေတြနဲ႔ အတူ ႏွလံုးသားတစ္လံုးကို ေျပာင္းဆန္ေအာင္ လႈပ္ခတ္ေစခဲ႔တာ .......အဲဒါလည္းစက္တင္ဘာပါပဲ..။ အျပံဳးေလးတစ္ခ်က္နဲ႔ တစ္သက္တာလံုးအတြက္ အမွတ္တရေတြ ရရိွခဲ႔ဖူးတာ ..... ေအာ္ .... အဲဒါလည္း စက္တင္ဘာပဲေလ .....။
က်မ စက္တင္ဘာဆိုရင္ အရမ္းေၾကာက္တယ္ .... အို .... ဘာလို႔ေၾကာက္ရမွာလည္း စက္တင္ဘာဆိုတာ က်မ တန္ဖိုးထားရမယ္႔ အရာ ..... ဘယ္ေတာ႔မွ မေမ႔ေကာင္းတဲ႔ ႏွလံုးသားရဲ႕ ျပတိုက္တစ္ေနရာေလ ....။
ႏွလံုးသား နဲ႔ ဘ၀တစ္ခုလံုး ျပတ္သားစြာဆံုးျဖတ္ရဲခဲ႔တာ က်မ ေက်နပ္ဂုဏ္ယူရမွာေပါ႔ ....။

အထီးက်န္ဆန္လြန္းခဲ႔တဲ႔ အဲဒီ႔ေန႔ရက္တစ္ခ်ဳိ႕တစ္ေလမွာေတာင္ က်မရဲ႕စိတ္ျပဌါန္းမႈတိုင္းက သူ ဆိုတဲ႔လူတစ္ေယာက္နဲ႔ ပတ္သတ္လာရင္ အရာရာတိုင္းက ေလးနက္လွပလို႔ေနခ႔ဲျပန္တဲ႔အခါ က်မ ရဲ႕
ေၾကကြဲမႈ ရႈိက္သံတစ္ခ်ဳိ႕ကေလည္း ႏုညံ႔သက္၀င္လို႔ ....ေနခဲ႔တယ္....။


သူနဲ႔ ေ၀းသြားခဲ႔တဲ႔ေန႔ရက္ေတြမွာ က်မအနားကေန ရုတ္တရက္ေပ်ာက္သြားခဲ႔တဲ႔ ပံုရိပ္တစ္ခုကို ရွာေဖြရင္း အလြမ္းသီခ်င္းေလးေတြကို စတင္္ခံစားတက္လာခဲ႔တယ္ .....။
က်မအနားက သူမရိွေတာ႔တဲ႔အခါ ... ပံုမွန္ျဖတ္ေလွ်ာက္ေနၾက က်မတို႔ ဌါန ေဘးက ခ်ယ္ရီပင္တန္းေလးေတြ အစီအရီ ရိွေနတဲ႔ ေျမနီနီလမ္းက်ဥ္းေလးကိုပဲ လွမ္းေမွ်ာ္ၾကည္႔ရင္း အလြမ္းကဗ်ာေတြ ေရးျခင္း အတက္ကို အဲဒီ႔ေန႔ရက္ေတြက စလို႔ က်မ ကြ်မ္းက်င္စြာ တက္ေျမာက္လာခဲ႔ပါတယ္ .....။
က်မပတ္၀န္းက်င္မွာ သူမရိွေတာ႔တဲ႔ ေန႔ရက္ေလးေတြကစျပီး အေဆာင္ေရွ႔က နံမည္ ေခၚသံနဲ႔အတူ ဧည္႔သည္ေရာက္ေနတယ္ဆိုတဲ႔ ေခၚသံၾကားတိုင္း သူမ်ားျဖစ္ေလမလားလို႔ အျမဲေမွ်ာ္လင္႔ခဲ႔ရင္း
ကိုယ္႔ရဲ႕ ပြင္႔လင္းတက္တဲ႔ စိတ္ရင္းအမွန္ေတြကလည္း ျမိဳသိပ္ျခင္းေတြနဲ႔အတူအလိုလို လြင္႔စင္ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ႔ျပန္ပါတယ္ ....။
သူကိုယ္႔ကို ရုတ္တရက္ေမးခဲ႔ဘူတဲ႔ စကားေလးတစ္ခြန္းက ဘ၀ မွာ တန္ဖိုးအထားဆံုးနဲ႔ အျမတ္ႏိုးဆံုးအရာက ဘာမ်ားျဖစ္မလဲတဲ႔ .....။ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ပါပဲ သူ႔ရင္ထဲက အေျဖနဲ႔ ကိုယ္႔ဆႏၵေတြ တစ္ထပ္တည္းက်ခဲ႔တဲ႔ အဲ႔ဒီအေျဖေလးအတြက္ က်မ ကိုယ္တိုင္လည္းႏွစ္သက္ ျမတ္ႏိုးမိျပန္ပါရဲ႕.....။
ဘ၀မွာ က်မ တို႔ႏွစ္ေယာက္အတြက္ တန္ဖိုးအထားဆံုးအရာက ဘာမ်ားျဖစ္ႏိုင္ပါဦးမလဲေနာ္ .....။ သူေျပာသြားခဲ႔တဲ႔ အျမတ္ႏိုးဆံုးအရာထဲက ဘ၀မွာ ဘယ္ေတာ႔မွ ဆုံဆည္းခြင္႔မရေတာ႔တဲ႔ ရင္ဘတ္ထဲက ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္တဲ႔ ..... က်မ ျဖစ္ခြင္႔ရတယ္ ဆိုရင္ပဲ ေရာင္႔ရဲေက်နပ္ရမွာေပါ႔ ......။
စက္တင္ဘာေတြ တစ္ရစ္ျပီး တစ္ရစ္ နဲ႔ သကၠရာဇ္ေတြသာ တိုးတိုးလာတယ္ ရင္ထဲက အေလးနက္ဆံုးအရာေတြအားလံုးကေတာ႔ ဘယ္႔အတြက္ေၾကာင္႔မွ မေဟာင္းႏြမ္းခဲ႔ေသးတာလဲ အေသအခ်ာပါကြယ္ ....။

အစြဲအလန္း ၾကီးသူတစ္ေယာက္အတြက္ ရင္ဘတ္ထဲက ေ၀ဒနာ တစ္ခုကို အစားထိုးကုသဖို႔ဆိုတာလည္း ထင္သေလာက္ မရင္႔က်က္ေသးေတာ႔ အထိကလဲနာက်င္ ...က်မ ရဲ႕ ခ်စ္တက္တဲ႔ ႏွလံုးသားတစ္ခုလံုးကလဲ အဆံုးထိေၾကကြဲ အို .... အဆံုးထိေအာင္ ... အလိုက္သိ လိမၼာမိၾကတဲ႔ သစၥာတရားေတြကပါ က်မ ႏွလံုးသားတစ္ခု လံုးကို အထပ္ထပ္နာက်င္ ေစခဲ႔ပါတယ္............။


( တစ္ခါပဲျဖစ္ခြင့္ရတဲ့ ဘ၀မွာ ဆံုဆည္းခြင့္ရတဲ့ အခြင့္အေရးဟာလဲ တစ္ၾကိမ္တစ္္ခါပဲရွိတယ္ဆိုရင္ ကိုယ္အမွန္တစ္ကယ္ ခ်စ္ခဲ႔မိသူတစ္ေယာက္ကိုေတာ႔ ခ်စ္တယ္ လို႔ ေျပာခဲ႔ၾကပါ ေနာ္.........။
စစ္မွန္စြာခ်စ္ၾကသူတိုင္း ေပ်ာ္ရႊင္စြာဆံုဆည္းႏိုင္ၾကပါေစလို႔ ေတာင္းဆုျပဳပါတယ္ .........။က်မ ရဲ႕ ႏွလံုးသားတစ္ခုလံုးနဲ႔ သီကံုးထားေသာ စာလံုးတိုင္းကို စိတ္ရွည္သီးခံစြာျဖင္႔ မွ်ေ၀ခံစား ဖတ္ရႈေပးၾကသူမ်ား အားလံုးကို လိႈက္လႈိက္လွဲလွဲ ေက်းဇူးအထူးတင္မိပါတယ္ .....အမွားအယြင္း တစ္စံုတစ္ရာ ရိွခဲ႔ပါေသာ္ က်မ ႏွင္းေဟမာ ၏ ညံ႔ဖ်င္းမႈသာျဖစ္ပါတယ္ .... အားလံုးပဲနားလည္ခြင္႔လႊတ္ေပးၾကပါေစလို႔ ဆႏၵျပဳရင္း.... )


အားလံုးကို ခ်စ္ခင္ေလးစားတဲ႔

ႏွင္းေဟမာ
12 Sep 2009 ( 2:45 AM )

18 comments:

စူး said...

ဒီတစ္ခါ ေတာ႔ က်မ ႏွလံုးသားရဲ႕ အမွတ္မရိွမႈနဲ႔ သစၥာေစာင္႔သိမႈေတြအတြက္ မေလးစားပဲ မေနႏိုင္ေတာ႔...

ညီမရယ္... ဒီ၀တၱဳေလးက အမကိုလဲ ကိုင္လွဳပ္သြားတယ္..
အရမ္းကိုခံစားပီးဖတ္သြားပါတယ္..။ ညီမ အရမ္းရွည္ေနေတာ့ အပိုင္းေလး ၂ပိုင္းေလာက္ခြဲပီး ျပန္တင္ပါလား..ညီမ ..။ အၾကံေပးတာပါ။စာဖတ္သူေတြက သိပ္ရွည္ရင္ ဖတ္ရတာ ပ်င္းတယ္တဲ့ အမကိုလဲ ဘေလာ့ေရးတဲ့အမၾကီးတေယာက္ ေျပာလို႔...။

အမဘေလာ့လည္း ခဏပိတ္ထားတယ္ညီမေရ.. ျပန္ဖြင့္တဲ့ အခ်ိန္က်ရင္ အသစ္ေတြနဲ့ ျပန္ဖြင့္မွာမို႔ပါ..။

မယ္႔ကိုး said...

ညီမေလးေရ..ေကာင္းလိုက္တာ။ စကားလံုးတစ္လံုးခ်င္းစီ စာေၾကာင္းတစ္ေၾကာင္းခ်င္းစီက ဆြဲေဆာင္မွုရွိလိုက္တာ။

အေပၚက မစူးေျပာတာလည္း ဟုတ္ပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႔ေတြအတြက္ေပါ့။

အစ္မေတာ့ မနက္ေစာေစာစီးစီးဒီလို စာေကာင္းေလးဖတ္ရတာ သိပ္အားရေက်နပ္သြားတာပဲ။ခံစားရတယ္ညီမေလးေရ...

ဝက္ဝံေလး said...

ည အိပ္လို႔မရလို႔ ဘေလာ႔ဂ္လိုက္လည္ ဖတ္ေနတာ ႏွင္းေရ ဖတ္ရတာ ရင္ထဲမွာ ေႏြးခနဲ ျဖစ္သြားတယ္ ဘာလို႕လဲမသိဘူး လႈိက္ခနဲ တခုခုကုိ သတိရသလိုပဲ ဘာမွလဲမဟုတ္ပါဘူး ႏွင္းရယ္ စက္တင္ဘာက ညီမ႔အတြက္ေတာ႔ အမွတ္တရေပါ႕ ညီမ႔ကုိ ေမြးေပးတဲ႔လ ေလးပါ ရုိးစင္းပါတယ္ ညီမ႔အတြက္ကေတာ႔

ကဲ ႏွင္းေရ ျပန္ေတာ႕မယ္ေနာ္ ျပန္လည္ ဆံုဆည္းႏိုင္ပါေစလုိ႔ ဆုေတာင္းရင္းးးးးး

ကိုမ်ဳိး (အညာေျမ) said...

မဂၤလာပါ ႏွင္း..

မိုးေတြ ရြာတဲ့ ေန႕ေတြ မွာ... လဘက္ရည္ ေပါ့က် ေလး တစ္ခြက္ေလာက္ ၾကိဳးစားျပီး ေသာက္ၾကည့္ပါလား ႏွင္း..

ဒီ ပိုစ္႕ေလးကို ဖတ္ျပီး ရင္ထဲမွာ တမ်ဳိးၾကီးပဲ..



ခင္မင္စြာျဖင့္
ကိုမ်ဳိး

Yu Ya said...

မႏွင္းေရ... တစ္ပုဒ္လံုး Non-Stop ဖတ္လိုက္တယ္ဗ်။ အခုေတာ့ ရင္ထဲမွာ ဘာညာဘာညာနဲ႔။

လူတိုင္းကို Happy Ending ေလးေတြၿဖစ္ေစခ်င္တာပါ။

ကိုယ္အမွန္တကယ္ ခ်စ္ခဲ့မိသူတစ္ေယာက္ကို ခ်စ္တယ္လို႔ ေၿပာဖို႔ အေကာင္းဆံုး ရဲ႕ ၀ံ့ေပးလိုက္တာဟာ တစ္ဘ၀လုံးအတြက္ ေက်နပ္ပီတိ ၿဖစ္ေနၾကရမွပါ။

yu ya

တလႏြန္ said...

တစ္ခါပဲျဖစ္ခြင့္ရတဲ့ ဘ၀မွာ ဆံုဆည္းခြင့္ရတဲ့ အခြင့္အေရးဟာလဲ တစ္ၾကိမ္တစ္္ခါပဲရွိတယ္ဆိုရင္ ကိုယ္အမွန္တစ္ကယ္ ခ်စ္ခဲ႔မိသူတစ္ေယာက္ကိုေတာ႔ ခ်စ္တယ္ လို႔ ေျပာခဲ႔ၾကပါ ေနာ္.........

ရင္ထဲကုိ ၿပင္းၿပင္းရွရွထိမိခဲ့တဲ့စကားလုံးပါပဲ။

ပထမဦးဆုံး ဒီအိမ္ကုိ ေရာက္ဖူးေပမဲ့ ဒီစာရွည္ကုိ ဆုံးေအာင္ကုိ ဖတ္ၿဖစ္သြားပါတယ္။ စာေကာင္းေလး ဖတ္ရတဲ့အတြက္ ဝမ္းသာမိတယ္

konyi said...

ႏွွလံုးသားနဲ႕ သီကံုးထားတဲ႕ စာသားေတြအားလံုးကို မွ် ေ၀ခံစားသြားပါတယ္ေနာ္။(ထပ္တူေပါ႕ )
အခ်စ္ဆိုတာကလဲ အရမ္းဆန္းၾကယ္တဲ႕အရာတစ္ခုလို႕ေတာ႕ ေတြးမိပါတယ္..
ေမာင္လွမ်ိဳး(ခ်င္းေခ်ာင္းျခံ)နဲ႕ အမ်ိဳးေတာ္လားမသိဘူးေနာ္။
( တစ္ခါပဲျဖစ္ခြင့္ရတဲ့ ဘ၀မွာ ဆံုဆည္းခြင့္ရတဲ့ အခြင့္အေရးဟာလဲ တစ္ၾကိမ္တစ္္ခါပဲရွိတယ္ဆိုရင္
ကိုယ္အမွန္တစ္ကယ္ ခ်စ္ခဲ႔မိသူတစ္ေယာက္ကိုေတာ႔ ခ်စ္တယ္ လို႔ ေျပာခဲ႔ၾကပါ ေနာ္.........။)
အဲဒါၾကီးကေတာ႕ မွိဳင္း၀ါဒလို႕ ခံယူတယ္..သေဘာမတူခ်င္ဘူး..
ဘာလို႕လဲဆိုေတာ႕ ကိုယ္ကခ်စ္တာေတာ႕ဟုတ္ပါတယ္..သူက ျပန္မခ်စ္ႏိုင္ေလာက္ဘူးဆိုရင္
အန္တီနွင္းလို႕ အလြမ္းေတြခံစားျပီး ကေလာင္ထိပ္က စာသားေတြ စီးလာမွာေၾကာက္တယ္..
ေပ်ာ္ရြင္ပါေစ အန္တီနွင္း

Unknown said...

ႏွင္းေရ
ေရးတာလည္းအရမ္းေကာင္းတယ္။
ကၽြန္မေတာင္ ျပန္သတိရသြားတယ္။(ငယငယ္္တုန္းကကို)
ကၽြန္မလည္း တစ္ခ်ိန္က ရူးသြပ္ဖူးသူမို႔ တကယ္အပီအျပင္ခံစားရတယ္။
ခုလည္း ရူးသြပ္ဆဲ အဟဲ။
သယ္ရင္းေလး ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ။
ႏွင္းရဲ့ ပန္း
ပန္းရင့္ေရာင္

မိုးစက္အိမ္ said...

အေရးအသားေတြက သိမ္.ေမြ.တယ္ ... အခ်စ္အတြက္
ကံမေကာင္းခဲ.တာသိရေတာ. စိတ္မေကာင္းဘူးဗ်ာ ...
အမွန္တစ္ကယ္ ခ်စ္ခဲ႔မိသူတစ္ေယာက္ကိုေတာ႔ ခ်စ္တယ္ လို႔ ေျပာခဲ႔ၾကပါ ဆိုတဲ.စာသားေလးကေတာ.ဗ်ာ ရင္ထဲမွာ
ဘာညာ ဘာညာေတာင္ၿဖစ္သြားရတယ္ ... :)
အခ်စ္အတြက္ ကံေကာင္းႏိုင္ပါေစဗ်ာ

ေႏြဆူးလကၤာ said...

က်ေနာ္လည္း ကိုယ္အမွန္တကယ္ ခ်စ္ခဲ့သူတစ္ေယာက္ကို ခ်စ္တယ္လို႔ ေျပာခ်င္ခဲ့တာပါ။ ဒါေပမယ့္ ... ... ထားလိုက္ပါေတာ့။ အခ်စ္ဆိုတာ က်ေနာ့္ဘ၀ထဲကို တစ္ဘ၀စာ ေနာက္က်ၿပီးမွ ေရာက္လာခဲ႔တယ္ေလ ...

ေဆာင္းယြန္းလ said...

ခံစားခ်က္အစစ္အမွန္ေတြက ရင္ဘတ္ထဲကရုိးသားစြာပြင့္က်လာလို႔နဲ႔တူတယ္
ဖတ္လို႔ေကာင္းလိုက္တာညီမေလးေရ

”အဲလိုပါပဲ ..... သူ႔ ကို ခ်စ္မိခဲ႔တဲ႔ အခ်ိန္က စျပီး ဆိုပါေတာ႔ ပိုင္ဆိုင္ရမွာက ေႏွာင္ၾကိဳးတစ္ေခ်ာင္း က်မ တစ္ကယ္ဆံုးရႈံးသြားခဲ႔တာက ကမၻာၾကီးတစ္ခုလံုးပါပဲေလ” ဆိုတဲ့ရင္ထဲကဖြင့္ဟခ်က္ေလးကိုၾကိဳက္တယ္ညီမေလး

ေၾသာ္..စက္တင္ဘာအလြမ္းမိုးေတြသည္းေနတာကိုလည္းၿမင္
လိုက္ရပါတယ္

yangonthar said...

အခ်စ္က ေမြးဖြားေပးလုိက္တဲ့ စကားလုံးေလး ေတြတုိင္းက အင္မတန္ လွပသလုိ အလြမ္း
ေငြ ့ေတြ ေဝေဝ ေနတတ္ေတာ့တာပဲ .... စက္ တင္ဘာ ေဆာင္းနဲ ့အတူ သီထားတဲ ့ အလြမ္း ေတးေလးတစ္ပုဒ္ပါ ....
အခ်စ္ဟာ မရရွိခင္မွာ ရွိန္းသက္ခ်ဳိျမ ရင္ခုန္ရပါတယ္ ခ်စ္ေနမိျပီးလို ့ သိတဲ့အခ်ိန္ကစျပီး ရွိန္းရာက ပူလာပါတယ္ ေနာက္ေတာ့ ေလာင္ျမဳိက္ရတာေပါ့ ... အလြမ္း ေငြ ့ေတြက ရင္ထဲက လွုိက္အူျပီးထြက္လာရတယ္ ေကာင္းတယ္မႏွင္းေရ ေကာင္းလွပါတယ္ အေရးအသားေလးေတြ က စာေရးသူနဲ ့ထပ္ တူ လြမ္းသြား ေဆြးသြားေအာင္ စြဲေဆာင္မွဳ အားေကာင္းေနပါတယ္ဗ်ာ
ေက်းဇူး
ခင္မင္လွ်က္
ရန္ကုန္သား

ေရႊျပည္သူ (ShwePyiThu) said...

ေသခ်ာခံစားၿပီး ဖတ္သြားပါတယ္ ညီမေလးေရ။ “တစ္ကယ္ေတာ႔ အခ်စ္ဆိုတာ က်မတို႔ ႏွစ္ေယာက္လံုး အတြက္ေတာ႔ ဘ၀ေတြ မဟုတ္ခဲ႔ၾက ျပန္ဘူးေလ....။” ဆိုတာေလးကို သိပ္ႀကိဳက္မိပါတယ္။ နာက်င္မႈေတြနဲ႔ ကင္းေဝးပါေစ ႏွင္းေရ...

Unknown said...

မွ်ေ၀ခံစားေပးၾကေသာ က်မရဲ႕ ေမာင္ႏွမ အားလံုးကို အရမ္းပဲ ေက်းဇူးတင္မိပါတယ္.....အၾကံေကာင္းေလးေပးသြားတဲ႔ မမစူး နဲ႔ မမကိုး ေရ... အရမ္း ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ေနာ္ ... မစိစစ္ပဲ တျပိဳင္တည္း တင္လိုက္မိတာ စာေတြအရမ္းမ်ားသြားတယ္.... အဲဒီ႔ အတြက္ စာဖတ္သူမ်ား ျငီးေငြ႔သြားၾကတယ္ဆိုရင္ အႏူးအညြတ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္ရွင္႔ ...။
အားလံုးကို ခ်စ္ခင္ေလးစားတဲ႔
ႏွင္းေဟမာ

ၾကည္ျဖဴပိုင္ said...

ဘေလာ့ဂ္ျဖတ္ထားလို႔ဘယ္မွ မသြားျဖစ္ေအာင္ခ်ဳပ္ထိန္းေနတာ..
ဒီေန႔ေတာ့ တိတ္တိတ္ေလးအိမ္လည္လိုက္တယ္
အရမ္းေကာင္းတဲ့စာေလးနဲ႔တိုးတယ္
စာအေရးသားေတြအရမ္းတိုးတက္လာတယ္ေနာ္
ညက္ေနတာပဲ
ရင္ထဲကခံစားခ်က္ပါရင္စာေရးတာပိုညက္တတ္တယ္။
တကယ့္အျဖစ္ေလးမ်ားလားဟင္

emayarKhin said...

ညီမငယ္ေရ...အေရးအသားေကာင္းေကာင္းနဲ႕
ဆြဲေဆာင္မႈရွိတဲ႕ဇာတ္လမ္းတပုဒ္ပါပဲ.......
ခံစားခ်က္ေတြလဲပါတယ္..ထင္ပါ႕....
အမရာကေတာ႕..ခ်စ္သူတိုင္းကုိေပ်ာ္ေစခ်င္သူ
ပါကြယ္.....ခ်စ္တဲ႕သူနဲ႕ဆံုဆည္းႏိုင္ပါေစလို႕...
ဆနၵၿပဳရင္းးး.....

mysterysnow said...

ႏွင္းေရ
ဘဝမွာ ဒီလို အျဖစ္မ်ိဳးကို တစ္ခါေလာက္ေတာ့ ၾကံဳရစျမဲပါ...
ႏုနယ္တဲ့အရြယ္မွာဆိုေတာ့ ခံစားခ်က္ေတြႏုနယ္ခဲ့သလို ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြလဲ မျပတ္သားၾကဘူးေလ...
တကယ္ဆို ေတြေဝျခင္းက ဆံုးရႈံုးျခင္းကို အစပ်ိဳးခဲ့တာပါ....
ေနာက္ဆံုးရတာက ေနာင္တနဲ႔
အလြမ္းလွလွေလးေတြေလ...
ခုေတာ့ ညီမေေလးရဲ႔ ဇာတ္လမ္းေလးကို ေသေသခ်ာခ်ာ ခံစားသြားပါတယ္...

ႏွင္းနဲ႔မာယာ

Unknown said...

ထပ္တူခံစားမိပါတယ္

မႏွင္းေဟမာ....

လက္ရွိေတာ့ ေၾကကြဲေန႔ညေတြကုိ ျဖတ္သန္းရတုန္းပါပဲ...

ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ့ပါေစဗ်ာ...